zbędną stratę czasu. Nieraz doprowadzała do łez Polinę wytykając jej bezczynność i dziewczęce romantyczne marzenia:<br><br>- Wszystko to są kocie marcowe ciągoty... Wstyd mi za ciebie. Świat się wali, a tobie w głowie tylko sentymentalne wierszyki i sercowe kwasy... Rozkapryszona prowincjonalna lala!<br><br>- A ty jesteś zasuszona stara panna - odcinała się Polina. - Masz kręćka na jednym punkcie... Zamknęłaś się w jakimś futerale i zdaje ci się, że znasz ludzi. Nie znasz ludzi i nie poznasz ich, bo obce ci są ludzkie uczucia. Tyle ci mogę powiedzieć!<br><br>Maria Mojsiejewna krzywiła się i zagryzała wargę, przez co upodabniała się do panny Aillot, odwracała się na pięcie