miejsc cudownych przynosili święte obrazy: na blasze, płótnie, najczęściej zaś na papierze. Przywiązywano do nich duże znaczenie, wyobrażały bowiem cudami słynący wizerunek, a przy tym stanowiły widomy ślad pielgrzymki, dowód pobożności. Na powszechną potrzebę posiadania obrazów wpływał kler. Kościół zalecał bowiem przynoszenie ich z miejsc, do których pielgrzymowano, malowideł przedstawiających Matkę Boską, Chrystusa i świętych pańskich. Miały one być świadectwem gorliwej wiary katolickiej (Kunczyńska-Iracka, 1988, s. 209). <br>Aby wystrzec się wizerunków heretyckich, a także urągających estetyce, Kościół zalecał (uchwała krakowskiego synodu biskupów z 1621), aby obrazy kupowano jedynie w miejscu kultu cudownego wizerunku tak, aby miały one wszystkie niezbędne atrybuty tego