Dopóki chodziła po moim domu w rozdeptanych kapciach, śpiewała od 500 rano "godzinki" na zmianę z rzucaniem przekleństw na naszego kota, wiedziałam, że nic złego stać się nie może ani mnie, ani mojemu dziecku. Bo ona modli się, czuwa, rządzi. A pieśń, która brzmiała: "Kochana Matko! Jedyna Matko!" - to do Matki Boskiej... "A pójdziesz ty w cholere, gadzie zatracony" - to do kota... i znów: "Najświętsza Matko! Móóóódl się za nami!" - do Matki Boskiej... itd. Towarzyszyła mi każdego ranka przez 12 lat i regulowała życie, karierę, rozwód, wychowanie mojej córki.<br>Do tego trzeba dodać, że Honorata nie skończyła żadnej szkoły, czytała sylabizując, nie