się jego własne utwory, jak też tłumaczenia i przekłady. Do pierwszych z nich należą: Leszek i Goworek, śpiewak oryginalny (&#132;Dziennik Wileński" 1817 t. 1). Prolog i epilog do komedioopery Niemcewicza Jan Kochanowski w Czarnym Lesie (1817) oraz Oda na jubileusz Uniwersytetu Wileńskiego (1828). Z ważniejszych przekładów wymienić należy fragment Mazepy Byrona, zatytułowany &#150; Koń stepowy (&#132;Znicz" 1835) i Don Kichota Cervantesa, przełożonego z hiszpańskiego oryginału, ale pozostałego w tece pośmiertnej.<br> Portret Leona Borowskiego, na podstawie litografii Antoniego Klukowskiego, sporządził Karol Rypiński, uczeń Rustema i Smokowskiego. Podpis pod portretem brzmi: &#132;Leon Borowski, Radca Stanu, Kawaler Orderów św. Włodzimierza IV