pod okiem trenera biegaczy i kombinatorów klasycznych magistra Mariana Woyny-Orlewicza i tak jak on reprezentował barwy klubu "Wisła-Gwardia". Już w 1945 r. był w czołówce biegaczy Polski, a od 1947 do 1960 bezapelacyjnie należy mu się tytuł najlepszego biegacza narciarskiego Polski. Do największych sukcesów zalicza 6. zwycięstw w Memoriałach im. Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny oraz drugie miejsce w wielkich zawodach narciarstwa klasycznego w Le Brassus w Szwajcarii (1956) i w Semmeringu (1953), gdzie pokonał między innymi znakomitych biegaczy radzieckich Pawła Kołczina i Władimira Kuzina. Oto fragmenty wywiadu z Tadeuszem Kwapieniem, nagranego przeze mnie w sierpniu 1998 r.<br><br>&lt;div1 type="convers"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Początki