zwątpić już w możliwość przywrócenia granicy ryskiej, podtrzymywał nadal nadzieję, starając się powstrzymać upadek wiary w sens własnej działalności. Przedstawiając tak rozbieżne oceny, obaj adwersarze byli zgodni w jednym: liczyli na zasadniczą zmianę układu sił między mocarstwami anglosaskimi a Związkiem Radzieckim z chwilą rozpoczęcia inwazji na Europę Zachodnią.<br>Politykę uspokajania &lt;name type="person"&gt;Mikołajczyk&lt;/&gt; kontynuował także w depeszy do delegata w połowie kwietnia 1944 r. Pisał wówczas, że - mimo wszystko - zmiany w sytuacji oczekiwać można w trzech przypadkach: 1) umocnienia współdziałania Anglosasów i &lt;q&gt;przywrócenia równowagi sił w stosunkach ze Wschodem&lt;/&gt;; 2) udanej inwazji wojsk obu mocarstw na kontynent europejski; 3) osłabienia &lt;name type="place"&gt;Związku Radzieckiego&lt;/&gt;. Rozpatrując