w partii, która miała tylko 15 posłów. W ten sposób stał się współpracownikiem Witosa. W 1931 r. wybrany został na członka Prezydium Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego, dwa lata później wszedł do Naczelnego Komitetu Wykonawczego, a wnet po ucieczce do Czechosłowacji skazanych w procesie brzeskim Witosa i Kiernika - wiceprezesem NKW. Poglądy Mikołajczyka ulegały radykalizacji, zarówno pod względem politycznym (m.in. publicznie roztrząsał możliwość ostentacyjnego złożenia mandatów przez posłów SL), jak i społecznym (m.in. opowiedział się za parcelacją majątków ziemskich bez odszkodowania). Był nie tylko liderem partyjnym, ale od 1936 r. także prezesem prestiżowego Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych. Jego właśnie Witos wyznaczył