a więc przestrzennych zespołów zabudowy ulic i placów. Te zasadnicze, dla kwestii ochrony zespołów urbanistycznych, stwierdzenia weszły jedynie w nieco zawężonej formie do tekstu Ustawy o ochronie zabytków z 1928 r. W Ustawie tej podkreślano również konieczność ochrony otoczenia zabytku w strefie widoczności. W roku 1936 uzupełniono postanowienia Ustawy okólnikiem &lt;name type="org"&gt;Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego&lt;/&gt; "&lt;name type="tit"&gt;O ochronie charakteru starych miast i dzielnic staromiejskich&lt;/&gt;".<br>Rozwijający się w latach 30. XX w. ruch regionalny, postulujący zachowanie i ochronę ojczystego krajobrazu, wpłynął również w poważnym stopniu na podjęcie działań ochronnych w miejskich zespołach zabytkowych.<br>W okresie międzywojennym istniały więc w Polsce przepisy prawne, pozwalające na ochronę zabytkowego charakteru