niezależnej. Wówczas Teoretyk uzna, że p = 40% (stan rzeczy s ), gdy próba będzie zawierała co najwyżej 4 elementy A . W przeciwnym razie przyjmie drugą hipotezę. Daje to ryzyko błędu równe 0,267, wobec czego przeciętna użyteczność w rozpatrywanym problemie wyboru wynosi .26,7, gdy s , oraz .0,267, gdy s . Mniejszą z tych liczb jest .26,7, stanowi ona zatem wartość wskaźnika, wedle którego Praktyk ocenia przyjęty sposób postępowania. Otóż łatwo zauważyć, że wielkość ta mogłaby zostać podwyższona, gdyby praktyk obywał się bez "pośrednictwa", tzn. gdyby uzależniał swą decyzję wprost od wyniku tegoż eksperymentu. Mógłby wówczas lepiej (w przyjętym przez siebie maximinowym sensie