pierwszej chwili Chełmicki nie mógł sobie przypomnieć, o kogo chodzi.<br>- Jakim Kacprem?<br>- Nie wiesz, kto to jest Kacper?<br>- Aha! Ten mały z Bezpieki? Nie, nie widziałem go. - Pewnie się nawet nie starałeś zobaczyć?<br>Wsunął ręce w kieszenie spodni i rozdrażnionymi krokami przemierzać począł pokój.<br>- Co to za dziewczyna? - spytał nagle. - Mniejsza z tym.<br>- Wie o tobie? - Domyśla się. - I co?<br>- Nic.<br>Andrzej wzruszył ramionami:<br>- Mógłbyś przynajmniej jak człowiek odpowiadać.<br>&lt;page nr=258&gt; - Po co? Sam powiedziałeś, że to moja sprawa.<br>Przez chwilę milczeli. Andrzej znowu począł chodzić po pokoju. Wtem Chełmicki się podniósł:<br>- Więc dobrze!<br>Andrzej zatrzymał się przed nim. - Co dobrze?<br>- Załatwię to. - Jutro?<br>- Tak