zaś spoglądali po sobie w milczeniu dławiącym i kłopotliwym. Zdumiewał ich Lasota, który w całej szkole miał opinię mrukliwego melancholika. Skąd w nim nagle, u licha, te słowa namiętne, twarde, niepohamowane?... Skąd te groźby, szaleńeze zaiste?...<br>&lt;page nr=201&gt; Naraz Wysocki porwał ze stołu swój kapelusz. Wcisnął go oburącz na skronie.<br>- Idę do Mochnackiego! - zawołał. - Pochwalam szlachetny zapał Lasoty, lecz nie wolno nam działać nieopatrznie! Bo przy najświetniejszym planie - zbrodnią byłby krok lekkomyślnie uczyniony... przypłacilibyśmy go zrujnowaniem zupełnym drogiej nam sprawy!... Idę do Mochnackiego! - powtórzył. - Plan, o którym wspomniałem, od cywilnych wyszedł sekcji związku - - rzecz w tym jedynie, aby zjednać dla niego ludzi znaczących