Św. Stanisława Kostki (wyd. 1929) "na dwa równe lub cztery mieszane głosy z <br>towarzyszeniem organów" Siei, wszystkie msze Lewkowicza, ponadto Missa Patriam <br>liberam benedic Domine (1947) na chór mieszany i organy Krawczyka, Msza ku czci <br>Św. Wincentego a Paulo (1959) na chór męski i organy Marczewskiego, wszystkie <br>msze Miazgi oraz Msza łacińska (1965/71/82) na chór mieszany a cappella Skrzyńskiego-Paszkowicza.<br> Grupa druga obejmuje niewielką liczbę mszy. To znaczy, że wzorzec stylistyczny <br>polifonii wokalnej nie był dla kompozytorów istotnym źródłem inspiracji. Być <br>może zaważyła obawa o czytelność warstwy tekstowej, tak ważnej dla wymogów liturgii. <br>Określenia polifonia wokalna nie należy jednak