domu przywierała niemal do stromej skarpy koryta strumienia, który był tutaj jedyną rzeczą wydającą dźwięki.<br>Drzewa i strumień były jedynymi zorientowanymi obserwatorami cichego życia Murki. Może one znały odpowiedź na wiele pytań, w tym i na to ostateczne...<br>Na początku było jak podczas pożaru lub powodzi. Drogą biegnącą obok domu Murki przewalał się tłum wojska, sprzęt i uciekinierzy. W obliczu jakiegoś wspólnego zła zapomina się o tym, co stanowi różnicę. Jedynym celem było teraz uciec jak najszybciej i jak najdalej. Potem przyszła złowroga cisza.<br>Po pierwszej fali przychodziły następne. Ci ostatni już nie spieszyli się, rozglądali się, zawierali dziwne znajomości, wchodzili