co twierdzi Kuba, że ja za dużo z nimi gadam, bo wtedy - prawem zwykłej statystyki - wymykają mi się zdania niewłaściwe; pewnie nie było całkiem tak, jak sobie buńczucznie przedstawiałem w taksówce, że ona, wyczekawszy, aż rodzice wyjdą z domu, wykąpała się i zatelefonowała do mnie, ale też - nie obraź się, Myszko - nie musiało być diametralnie inaczej. Ty zresztą sama wiesz najlepiej, jeśli zadałaś sobie trud prześledzenia ówczesnych zawirowań i wahań - czemu nie ja, lecz Cyryl Preiss, od którego różnię się tak bardzo i prawie wszystkim - że wiązać twój finalny wybór z jakąś tacką na kolanach wydaje się brednią. A jednak był