uśmiechu. <br><br>- Nie? - powiedziała głosem, który załamywał <br>się trochę i drżał. - Nie?... A ja myślałam... <br><br><br>Wyglądała tak, jakby się chciała rzucić Adeli <br>na szyję. Ale to już Adeli było naprawdę za dużo. <br><br><br>- A zresztą... co ci na tym zależy?! - burknęła. <br><br><br>Usiadła półodwrócona od niej na ławce i zajęła <br>się swoim szyciem. Na próżno Krysia stała obok niej <br>długą chwilę ze spuszczoną głową i już <br>znowu przygasłymi oczyma, czekając na jakieś ośmielające <br>spojrzenie czy słowo. Adela nie zwracała na nią uwagi, <br>jak gdyby nie rozmawiała z nią przed chwilą, jak gdyby <br>jej wcale nie było. <br><br>Ale mimo to... mimo to od tego dnia Adela