Popatrzył jakby od niechcenia.<br> - I czemuście tak długo na wale stali?<br> - A jakoś tak. - Matka straciła nagle pewność siebie, lecz zaraz<br>znalazła przyczynę naszego stania: - Myśleliśmy, że może ktoś jeszcze<br>będzie szedł do promu.<br> - O tej porze mało kto się już trafia. - Zwlókł się z legowiska,<br>przerzucił kapotę przez ramię. - Naczekałem się na was, już bym dawno<br>był na tamtym brzegu. Siadajcie.<br> Podtrzymał matkę za łokieć, gdy dawała krok z brzegu na prom, aż nie<br>mogła ukryć zdziwienia, ale i z podejrzliwością potem patrzyła na<br>niego. Mnie uniósł pod ręce i przesadził jak piórko. Złapał drąg, odbił<br>od brzegu, chwycił za linę