się za przednie siedzenie i nakrył kocem.<br>- Niech mu pan powie, że uciekłem - szepnął, wysuwając głowę spod koca. Niech mu pan powie, że wskoczyłem do pociągu, który przejeżdżał przez las.<br>Znowu wzruszyłem ramionami. Nie miałem pojęcia, jak powinienem postąpić. Ale żal mi się zrobiło Kuryłły. Jego przerażenie wydawało się szczere.<br>Nadjechał Fryderyk i zatrzymał wóz tuż za wehikułem.<br>- Gdzie jest Kuryłło? - zawołał, wyskakując z samochodu &lt;page nr=145&gt;.<br>Drugimi drzwiami wyszła również Zenobia.<br>Pokazałem palcem pociąg, który minął remontowany odcinek toru i gwiżdżąc przeraźliwie, przyśpieszył biegu. Jeszcze chwila i zniknął nam z oczu. W lesie łomotało ciężkie i zamierające dudnienie jego kół.<br>Fryderyk zacisnął