sprawy zapalił, zdziałał wiele. Nie mówiąc już o tym, że dał mi wtedy pieniądze, dzięki którym mogłem jeszcze przez pewien czas w Rzymie właśnie czekać! <br>Następnego dnia, wtorek rano - Biblioteka Watykańska. Droga z via Avezzano na płac Św. Piotra dłuży mi się. Z willi Campillich do Biblioteki miałem trzy kroki. Nawykłem już do tego. Teraz jadę i jadę przez całe miasto. Do tego wszystkiego trzeba się przesiadać, bo z dzielnicy, gdzie mieszkam, do Watykanu nie ma bezpośredniej komunikacji. Przekraczam więc progi Biblioteki znacznie później niż zwykle. Należało wcześniej wstać. Złoszczę się na siebie. Ale tę irytację łagodzi fakt, że dzień jest