słowa. - Wieś do świata tak samo należy. Nie<br>zamurowaniśmy. Ale tak się nie idzie, gdy się samo tylko idzie. Idzie<br>się wedle tego, co się w sobie niesie. Inaczej się z płaczem idzie,<br>inaczej z chorobą, inaczej ze złością, inaczej gdy się z poczty list<br>niesie. A wy czegoś szukacie. Nie inaczej.<br> - Myślał, że wyciągnie z nas - powiedziała matka, gdyśmy go minęli. -<br>Widziałeś, jaki sprytny? Udaje starego, że do trumny go tylko włożyć. -<br>Podniosła oczy hardo i jakby z wysokości tych podniesionych oczu<br>powiedziała: - Idziemy, to idziemy, co go to obchodzi.<br> Doszliśmy prawie już do końca wsi, że tylko dwie chałupy od