i lekarzy. Mniej może był tłumny, niż lat poprzednich, lecz ochoczy jak zwykle, bo największą bez wątpienia ozdobą jego i zachętą do tańca była młodzież płci obojga pełna werwy i niespotykanego zapału. Tańczono też zawzięcie do kolacyi i po kolacyi aż do rana, obiecując sobie podobną zabawę na rok przyszły. Nie-jedna panienka opuszczała wczoraj Dolinę z westchnieniem, że bal się już skończył, a na drugi tak ochoczy, tak długo czekać trzeba będzie.<br>&lt;au&gt;[KURYER CODZIENNY, NR 37, 6 LUTEGO 1903]&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="home"&gt;&lt;tit&gt;Francuz&lt;/&gt;<br>Na przystanku tramwajowym wprost drugiej bramy cmentarza Powązkowskiego oddawna już trudni się żebraniną jakiś Francuz w średnim wieku, wykolejeniec, obdartus. Żebrak