warte niż wszystkie skarby świata. - Bóg wam zapłać, dobry panie.<br>Jassmont, aby ukryć zmieszanie, zapytał: - Nieważne, a wy skąd, dziadku?<br>Żebrak wyprostował się, urósł jakby. - Panie, ja jestem spod samego Sandomierza.<br>- To co, teraz do was Ruscy w gościnę przyszli.<br>- Ano, naszło się juch, piekielników - przytaknął niechętnie i ze zgryzotą.<br>- Nie lepiej wam było zostać u swoich? <br><br>Żebrak uśmiechnął się uśmiechem ludzi doświadczonych i odparł stanowczo: - Wszelki mi los milszy od tych czerwonych skurwysynów, ja ich, czortów, poznałem dobrze, służyłem w KOP-ie, na granicy, nieraz się z nimi człowiek strzelał, nieraz podchodził. Dużo widziały moje oczy, wiem, do czego zdolny jest