rychłej sprawności zarobkowej", czyli system, który obliczony jest na bezpośrednie pożytki, na łatwe zaspokajanie prymitywnych potrzeb, system jałowy i utrwalający się na zasadzie automatu, który bez przerwy powtarza te same czynności, gdzie nie ma miejsca na samoistną twórczość i nie ma miejsca na pytania o sens tych powtarzających się czynności. Nie ma miejsca o pytania o wartość czy o sens życia. Dziś można by powiedzieć, że są to typowe wątki krytyki kultury masowej - Nietzsche i Berent mówią o filisterstwie kultury. Lekarstwem na kryzys ma być oczywiście otwarcie drogi temu, co przełamuje martwotę i jałowość, czyli wpuszczenie nurtu życia. Nietzsche jest dla Berenta