uniwersyteckich kolegów osiągnął był już sławę lub wysokie państwowe stanowisko, Kossecki doszedł do wyników, które zjednały mu opinię solidnego adwokata, a później równie uczciwego i na zaufanie i szacunek zasługującego sędziego. Tę opinię cenił wysoko. Należał do rzadkiego gatunku ludzi, których własne trudności i osobiste braki uczą cenić wartości istotne. Niejeden z jego ambicjami uwikłałby się w końcu w rozgoryczeniu i zawiści. Kosseckiemu obce były i gorycz, i zawiść.<br>W czasie studiów borykał się z dużymi trudnościami materialnymi. Nie pozbył się ich zresztą i później, gdy zdał magisterium. Trwała już wtedy pierwsza wojna światowa, lecz przemiany, które rodziły się i dojrzewały