przemiany Grzegorza, jego nagłej przyjaźni z magistrem Pirsem.<br>Ale ani słowa na ów temat.<br>Niechże przynajmniej ta noc minie kobietom w sylwestrowej radości, rozjaśniona głosem Grzegorza i ich własną nadzieją.<br>Na mnie czas.<br>Całuję pachnącą lubczykiem dłoń "pięknej Eleny".<br>Małgorzatka, pijana głosem Grzegorza i nalewką, całuje mnie prosto w usta .<br>Niełatwo będzie zapomnieć.<br>Zaczynam się śpieszyć.<br>Odchodzę.<br>W windzie znów nakładam masoński "Brylantowy Krzyż Komandorii Wschodu".<br>Blask szlifowanych szkiełek bardzo ładnie podświetla twarz adiunkta Rokity.<br>Ulice już opustoszały.<br>Wędruję przez park.<br>Przysiadam na chwilę na ławce, na której siedzieliśmy swego czasu z Małgorzatą.<br>Noc jest coraz cieplejsza.<br>Kiedy wychodziłem z domu