Początkowo była ona tylko nową "odwilżą" kulturalną, wkrótce jednak okazało się, że tym razem ograniczona swoboda nie wystarczy do zmobilizowania intelektualnego poparcia dla reform. Gorbaczow szybko przyjął to do wiadomości i wyciągnął odpowiednie wnioski. W końcu 1989 roku oświadczył, że leży w interesie socjalizmu, aby głasnost' nie była niczym ograniczona. Nowe prawo prasowe, którego projekt ogłoszono w grudniu 1989, znosiło w zasadzie cenzurę (z wyjątkiem spraw bezpośrednio związanych z bezpieczeństwem państwa). Wywołało to efekt domina, szybko niszczący resztki ideologii systemu. Z tą chwilą ostateczny upadek systemu był już jedynie kwestią czasu. Rola głasnosti w ostatecznym demontażu "realnego socjalizmu" jest tak oczywista