Malownicze upozowanie aktorów, dające efekt zastygnięcia postaci, zamykały scenę obrazem gestycznym, który miał zapaść w pamięć widzów, kształtować atmosferę. Hugo wyraźnie zaufał tu efektom czysto wizualnym, obarczył je zadaniem wzbudzenia patetycznych emocji, które by zastąpiły tradycyjne walory tekstu dramatycznego. Przypadła zatem didaskaliom funkcja jeszcze ważniejsza niż we wcześniejszych jego dramatach.<br>Nowości didaskaliów w Burgrafach znów zdecydowanie nie były kierowane do czytelnika. Szczegółowo opisywane "żywe obrazy" nie zawładną jego wyobraźnią, tym bardziej że czytelnik nie musi tego obrazu kontemplować tak długo, jak widz w teatrze. Hugo wpisywał nadto do didaskaliów informacje, które widz pozna dopiero później (a więc i czytelnikowi nie powinny