że nie mogą udzielić pomocy rannym.<br>Pożogą objęta została duża część miasta. Płonęły budynki Uniwersytetu Warszawskiego, rannych przenoszono do pałacu Staszica i podziemi kościoła Wizytek. Ciężko rannych, którzy nie mogli się podnieść z łóżek, ratowano z całym poświęceniem i odwagą.<br>25 IX zbombardowano Szpital Św. Stanisława na Woli, Szpital Harcerski Nr 2 przy ul. Kopernika 13. W tym dniu spalono Szpital Dziecięcy przy ul. Kopernika i kolejowy przy ul. Brzeskiej. W pozostałych szpitalach, które nie spłonęły, praca była nadzwyczaj ciężka. Sytuację pogarszał brak wody, leków, żywności oraz wyczerpanie fizyczne lekarzy. We wspomnieniach lekarzy Szpitala Św. Łazarza zachowała się sylwetka dr Wacława