rasowych i etnicznych) różnic dzielących ludzi zdołali oni zapanować nad własnym złem, "strącić je do otchłani", czy raczej - skanalizować, rozładować w postaci pokojowej ekonomicznej rywalizacji. Zdaniem kogoś tak rozumującego nastąpił więc właśnie koniec historii - zapanował nareszcie Złoty Wiek. Tymczasem poeta w drugiej zwrotce rozwiewa te złudzenia bezlitośnie, udzielając następującej odpowiedzi:<br><br>&lt;q&gt;Och! nie skończona jeszcze Dziejów praca -<br> Jak bryły w górę ciągnięcie ramieniem;<br> Umknij - a już ci znów na piersi wraca,<br> Przysiądź - a głowę zetrze ci brzemieniem...<br> - O! nie skończona jeszcze Dziejów praca,<br> Nie-prze-palony jeszcze glob, Sumieniem!&lt;/&gt;<br><br> Jest to jedna z największych strof, jakie zdarzyło mi się czytać. Poezja okazuje się