pod swoim nosem brudną piętę Perełki, zorientował się, że jest w stodole leśniczówki, a nie w mrocznych podziemiach zamczyska. Odetchnął z ulgą. Usiadł, podwinął pod siebie nogi i długo czochrał zmierzwioną czuprynę, wyczesując z niej palcami źdźbła siana. Potem połechtał słomką Perełkę w samą piętę. Ten wierzgnął jak rażony prądem.<br> - Odczep się! - wymamrotał zaspanym głosem. -Pobudka! -zaśmiał się Paragon i jednym szarpnięciem zdarł z niego koc.<br>Perełka był zupełnie nieprzytomny. Wodził wokół mętnymi oczami, ziewał jak młody hipopotam.<br> - Te - zamruczał - czy ja jeszcze żyję?<br> - Uszczypnij się w pośladek, to się przekonasz.<br> - Zdaje mi się, że żyję. A śniło mi się, że już