chyba powściekali - powiedziała Szprycha.<br>- Czy dotykał cię mężczyzna, moja córko. - Mareczek do złudzenia przypominał księdza, poprzeplatał palce, wzniósł oczy do nieba i szeptał bezgłośną niby modlitwę.<br>Dziewczynki roześmiały się.<br>- Nie wykupiłaś fantu. - Mareczek wyciągnął z kieszeni różową spinkę Szprychy w kształcie motyla z imitacji perłowej macicy. - A miała być spowiedź.<br>- Oddaj.<br>- Figa z makiem.<br>- Oddawaj.<br>- Poproś.<br>- Wypchaj się.<br>- To nie dostaniesz.<br>- Bo pójdę do twojej matki.<br>- Proszę bardzo, siedzi w salonie i czeka na jaśnie panią.<br>- Oddawaj.<br>- Po spowiedzi.<br>Szprycha znienacka wyciągnęła rękę w kierunku leżącej na dłoni Mareczka spinki: on jednak zamknął ją w porę.<br>- Wyspowiadaj się, co ci szkodzi