na warunek oddania listu do rąk własnych przeora było tak trywialnie oczywiste, że aż niewarte wspominania. Jeśli zaś szło o cztery spędzone w podstrzegomskiej wsi dni, to też szkoda było o nich wspominać - minęły nie wiedzieć kiedy. Jak we śnie. Od tragedii w Balbinowie Reynevan wciaż był jak we śnie. Odrętwiały, rozkojarzony i półprzytomny. <br>- Czekałeś - stwierdził fakt przeor - by oddać list do rąk własnych. I wiesz co, młodzieńcze? Bardzo dobrze, że czekałeś. <br>Reynevan nie skomentował i tym razem. Przeor powrócił do listu, przysuwając go do samego niemal nosa. <br>- Taaak - powiedział wreszcie przeciągle, podnosząc wzrok i mrużąc oczy. - Wiedziałem, że przyjdzie dzień