szczelne szyby, przenika deski. Trudno oddychać. Hrabina zatkała watą uszy. Pani Surmowa zapuchnięta od łez. Jak po pogrzebie. Przenikliwy smród od wciąż nie sprzątniętej ubikacji wrasta w kąty wszystkich pomieszczeń.<br>Kiedy wymknął się Surma? Nikt nie widział. Dopiero Gawlikowa domyśliła się, gdzie można go znaleźć. Powędrowała z dwojakami na pole. Odszukała miejsce. Szedł z kosą wzdłuż żytniego łanu nie wiedzieć komu przyznanej działki.<br>- I na co? Komu pan chce. Na co? - biadała kucharka.<br> Nie odpowiedział. Położył rękę na ramieniu Gawlikowej i niezdarnie przygarnął ją do siebie. Moment stali tak przytuleni, naprzeciw złożonych na rżysku kłosów, długich, tłustych, wyrosłych na wysokim piórze