Większość uczonych wszakże skłania się ku bardziej prozaicznemu poglądowi: algonkińscy Delawarowie, uważający się za praprzodków wszystkich Indian Ameryki Północnej, wyparli siłą ludy mówiące językiem irokua z północno-wschodniego rejonu kontynentu, z doliny Rzeki Św. Wawrzyńca, znad jezior Erie i Huron. Świadczą o tym starożytne grobowce Czirokezów, zwanych Tallegwisami, odkryte w Ohio, Illinois, Wirginii i Tennessee. Gdy w długiej wędrówce z Północy Irokezi napotkali Wielką Wodę, rzekę Missisipi, rozdzielili się. Część zawróciła na północ, dając początek plemionom Kagujów, Mohawków, Onejdów, Onondagów i Seneków, a Czirokezi i Tuskarorowie pozostali na terenach Południowego Wschodu, wypierając prehistoryczne koczownicze ludy, które tam polowały na grubą zwierzynę