Moscou".<br><br>Zjawiła się Szandybina i ofiarowała mi na drogę książeczkę Buscha "Psotnicy Max i Moritz", którą już miałem i znałem prawie na pamięć. Był to rosyjski przekład wierszem.<br><br>W oddali, po peronie, przechadzała się Wala Kisłowa i kiwała do nas ręką. Wreszcie przyszedł ojciec. Pociągnąłem go za połę kurtki.<br><br>- Tatusiu!<br><br>Ojciec nie słyszał.<br><br>- Tatusiu!... Tatusiu!...<br><br>Wziął mnie na ręce i podniósł w górę. Szepnąłem mu poufnie do ucha:<br><br>- Niech tatuś przyjmie Frołowa.<br><br>- Już go przyjąłem - odpowiedział szeptem, jakby zwierzając mi wspólną tajemnicę.<br><br>Objąłem ojca za szyję.<br><br>Nieraz, gdy wychodziłem z panną Kazimierą na spacer, gruby Frołow brał mnie na parowóz... Byliśmy