stacza się mała lawina.<br>"Trzy Korony" przesłonięto od ulicy niezbyt szczelnymi żaluzjami.<br>Prześwituje przez nie światło, przenika wesołe muzykowanie.<br>Srebrną gałką laski stukam raz i drugi w blachę żaluzji.<br>Dość długo czekam, nim otworzy się brama kamienicy.<br>Na progu staje niewysoki, zwaliście ukształtowany młody człowiek w smokingu kelnera kategorii "S".<br>Oświetla i oślepia nowego gościa mocnym reflektorkiem. Nie śpieszy mu się.<br>Nie mrużę jednak oczu pod białym światłem.<br>- Czego?! - pyta odźwierny.<br>Walę laską w mur kamienicy, aż echo idzie ku Wiśle.<br>- Pytasz "czego?" - pytam czule. - Tak witasz gości, pluskwo łonowa?<br>Grzeczniej! Jazda! Pędź do szefa! Powiedz mu, że profesor Rokita skorzystał