różni je też geometria szkieletu. Igły heksaktinellidów zakładają się jako <br>białkowe włókna o kwadratowym przekroju, przekrój osiowych włókien demospongii <br>jest trójkątny lub sześciokątny.<br>I wśród tych gąbek często dochodziło do powiązania igieł w mniej lub bardziej <br>sztywną konstrukcję. Igły nigdy się jednak nie zlewały, lecz sczepiały się jedynie korzeniowatymi końcami. Oznacza to, że nie dochodziło do zlania ze sobą komórek wydzielających szkielet. Już w ordowiku gąbki tego typu (nazywane "Lithistida") rozpoczęły ekspansję do nieco bardziej płytkowodnych środowisk, gdzie tworzył się osad wapienny. Szczególnie spektakularny jest utworzony z ich udziałem rafowy pas późnojurajskich skałek wapiennych ciągnący się od Hiszpanii przez Niemcy do