szczególną ostrożnością, gdyż jeden nieopatrzny ruch wystarczał, aby chłopak stoczył się na sam dół do rzeki. Pacia zrywała nerwowo wyschnięte źdźbła słomy.<br>- Eee tam - rzekł Kajaki - podrze ubranie. Najważniejsze, że chciał wejść. Blada zazwyczaj twarz Łapy pobielała jeszcze bardziej.<br>- Litujesz się?<br>- No nie...<br>- On nie wykonał mego rozkazu.<br>- Cicho - syknęła Pacia. Polek wisiał na jednej ręce, trzymając się glinianej grudy. Obiema nogami szukał pod sobą jakiegoś zaczepienia, kolanami bódł gładką i nieustępliwą powierzchnię.<br>- Przecież tędy nikt nie wejdzie - burknął Kajaki. Polek odnalazł jakąś szparę wąziutką, w którą wcisnął trzy palce lewej ręki. Wtedy prawą zwolnił i chciał przenieść ciężar ciała na