francuskim badania archeologiczne w Edfu. Po wojnie, na przełomie 1959 i 1960 r., udało mu się utworzyć w Kairze Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej i zaistnieć w międzynarodowym środowisku naukowym. Rozpoczęły się prace rekonstrukcyjne w Aleksandrii i Deir el-Bahari. Z czasem Polacy mieli coraz więcej stanowisk nie tylko w Egipcie (Nea Pafos na Cyprze, Palmyra w Syrii). W latach sześćdziesiątych prof. Michałowski został wybrany na przewodniczącego komitetu do spraw przeniesienia świątyń nubijskich, zagrożonych zalaniem przez sztuczne jezioro Nassera. Wybierając Faras na miejsce pracy polskich archeologów przyczynił się do odkrycia słynnych malowideł. Ze szkoły profesora Michałowskiego wyszła spora grupa świetnie wykształconych naukowców, którzy