Co mu jest? - zdumiał się Adam.<br>- Zgubił wypłatę. Co do grosza.<br>- Nie zgubiłem! - rozdarł się piskliwie Paluch. - Ukradli <br>mi! Nie mówię, że wy... - zastrzegł. - Ale <br>ukradli!<br>- Powtórz to - podszedł do niego wolno Pinokio.<br>- Mówię, że ty? - Paluch zasłonił się <br>wygiętą w łokciu ręką. - Mówię, <br>że ty?<br>- Zostaw go - przyjrzał się Paluchowi Adam. - On <br>nie umie z tobą rozmawiać. Boi się twojej gęby i w głowie <br>mu się mąci ze strachu. Każdemu może... - omiótł <br>oczami bladą twarz Pinokia.<br>- Chcesz się bić? - Pinokio podniósł rękę <br>do szkieł.<br>- Jutro. Dziś świętuję. A wtedy jestem leniwy. <br>Pozwól dojść człowiekowi do słowa. Więc jak <br>było, Paluch