się chlebem z kimś bliskim, a gdy chcemy kogoś szczególnie uczcić, zapraszamy go na obiad. W niektórych rejonach świata dotąd jest tak, że na obiedzie nie mogło się skończyć - gość mógł liczyć także na skonsumowanie żony gospodarza. Pięknie opisał to Wiliam Smith, gdy w 1726 roku przybył do Zatoki Gwinejskiej. Pan domu, dość bogaty, ofiarował mu jedną z żon. Nie chcąc popełnić afrontu (tak jakby u nas zięć odepchnął z niesmakiem talerz zupy teściowej) i bojąc się, że sam zostanie zjedzony, musiał zadośćuczynić gospodarzowi. Żona owa szanowała zwyczaje, a on darczyńcę.<br><br>10. W poczuciu misji<br>Zbliżamy się do końca, pozostaje zatem szybko