rozmowy. Święcki chciał raz jeszcze zastukać, gdy naraz od końca stołu dobiegło bardzo głośne dzwonienie. To Pieniążek, mrugając mętnymi oczkami, walił z całej siły widelcem w swój kieliszek. Gwar przy stole natychmiast ścichł i wszyscy z zainteresowaniem poczęli szukać sprawcy tego niezwykłego hałasu. Święcki poczerwieniał i zbladł.<br>- Tss! - zaskrzypiał Pieniążek. - Pan minister chce przemawiać.<br>Widząc zmieszanie Święckiego Drewnowski omal nie wybuchnął śmiechem. Zasłonił usta dłonią.<br>- Jeszcze raz! - podjudzał Pieniążka.<br>Ale Święcki opanował sytuację. Podniósł się i uwaga zebranych ku niemu się zwróciła. Jednak głos drżał mu lekko, gdy wypowiadał pierwsze słowa:<br>&lt;page nr=139&gt; - Szanowni towarzysze! Dzień dzisiejszy jest wielkim zwycięstwem odrodzonej Polski. Ofiary, które