w kabaretowych występach, ale odrzucała te pomysły bez wahania. Naturalnie Artur Maria dobrze wiedział, że nic z tego nie wyjdzie i że nie skusi Ani, aby w nocnym lokalu czytała swoje wiersze. Ale za każdym razem wznawiał propozycje, coraz bardziej drastyczne. Kiwała głową z politowaniem, a on chichotał z radości.<br>Pewnego razu spotkaliśmy Anię w kawiarni "Lili" przy Grodzkiej. Ogromne zdziwienie. Szukała kogoś, ale nie chciała powiedzieć kogo. Może Natansona? Posiedziała z nami przez kwadrans i szybko się ulotniła. Dowcipy Otwinowskiego, Szpalskiego i moje nie bardzo jej odpowiadały. A my później obgadaliśmy jej nagłą zakonniczą wstrzemięźliwość, bo znane nam były wręcz odwrotne