w kraju, do którego stale miały pretensje władze, że mieszczański, flirtujący z miazmatami Zachodu, że mało upolityczniony.<br>Ponieważ jednak bardzo wysoki nakład przynosił ogromny dochód, nie zlikwidowano pisma, gdyż dzięki jego zyskom można było dotować różne inne partyjne organy prasowe. Zasługą redaktora naczelnego, Mariana Eilego, było zapoznanie czytelników z dziełami Picassa, z różnymi nowinkami literackimi na świecie, no i wreszcie stała współpraca z Gałczyńskim. Początkowo odbiorcy "Przekroju" krzywili się na Listy z fiołkiem, na Zieloną Gęś, ale upór Eilego zrobił swoje. Ludzie zaczynali lekturę pisma właśnie od Gałczyńskiego. Co znowu ten wariat napisał? - mówili i czytali, tak że później już nie