i było swoistą formą narcyzmu określaną przez brutalnych ludzi tekstem, że "komuś staje do środka". <br>Ha, w czasie studiów naprawdę mogłem robić wrażenie, a nawet najbardziej zepsuta dziewczyna - Monika była już wtedy zepsuta, miała wiele przygód z facetami, niektóre cyniczne, niektóre jakieś podle alkoholowe - więc mogła widzieć we mnie, szlachetnym Pinokiu, szansę na swoje powstanie z grzechu i uszczęśliwienie mnie. Tylko nie przewidziała jednego: tego mianowicie, że Pan Pinokio, po pierwsze, okaże się zupełnie drewniany i nie będzie chciał się łapać na jej wdzięki, po wtóre, jej akcje będą się zupełnie mijały w czasie z dyspozycją szlachetniaczka, po trzecie wreszcie, że