nie opisuje przebiegu funkcji, która powinna posiadać maksima znane z prawa przesunięć Wiena.<br>Dylemat ten został rozwiązany przez Maxa Plancka (1900 r.). Zachowując koncepcję mikro-oscylatorów wysunął on tezę, że każde ciało emituje lub pochłania energię nie w sposób ciągły, ale kwantami, tj. w ilościach będących wielokrotnościami najmniejszej "porcji". Według Plancka wartość kwantu energii E promieniowania o częstość ? wynosi E = h . ?, gdzie h stała Plancka. Hipoteza kwantów okazała się niezwykle płodna, ponieważ pozwoliła jej autorowi uzyskać prawidłową formułę wyjaśniającą wszystkie osobliwości promieniowania termicznego.<br>Rys. 5 przedstawia zależność gęstości wypromieniowanej energii I(?, T) od długości fali ? dla różnych temperatur emitującego ciała, wyznaczoną