kawałeczkami mięsa wydłubanymi z kotleta. Zatłuszczony palec oblizywał ze smakiem. Podlizywał się. Karmił kotkę z pewnym zamiarem, miał nadzieję, że Wanda wpuści go do ciepłego łóżka i będzie mógł nareszcie zerżnąć piękną gospodynię. Co mu się marzy, od dnia kiedy go przeniesiono pół roku temu do tej mieściny z Warszawy. Płonne nadzieje. Wanda już nosi pod sercem dziecko młodszego Dusia, poczęte z gwałtu, po wódce. Poczęte za przepierzeniem, na twardej kozetce, pod lampą kolejarską nakrytą blaszanym, zzieleniałym od wilgoci kloszem. Dziecko wojny, niechciane, ale Wanda zdaje sobie sprawę, że to inwestycja, wie, że ten bachor (młodszy Duś nie przyzna się do