ma tego miasta<br>Zaszło pod ziemię&lt;/&gt;<br>Zatem:<br>&lt;q&gt;Wyrzuć pamiętniki. Spal wspomnienia i w nowy życia<br>strumień wstąp.<br>Jest tylko ziemia. Jedna ziemia i pory roku nad nią<br>Wojny owadów - wojny ludzi i krótka śmierć nad<br>miodu kwiatem.<br>Dojrzewa zboże. Kwitną dęby. W ocean schodzą<br>rzeki z gór&lt;/&gt;.<br>On odpowie Chórowi:<br>&lt;q&gt;Płynę pod prąd a oni ze mną<br>nieubłaganie patrzą w oczy<br>(...)<br>Muszę ich zawieść w suche miejsce<br>i kopczyk z piasku zrobić duży<br>zanim im wiosna sypnie kwiaty<br>i mocny zielony sen odurzy<br>(...)<br>Puste miejsce<br>lecz wciąż ponad nim drży powietrze<br>po tamtych głosach<br>Rów w którym płynie mętna rzeka<br>nazywam Wisłą. Ciężko