na siłę przekonać: zaangażowaną, protestującą przeciw wojnie, niesprawiedliwości społecznej, nędzy. A przy tym realistyczną, z lekką domieszką symbolizmu i ekspresjonizmu. Nic więc dziwnego, że twórczość Kollwitz często uważa się za zapowiedź realizmu socjalistycznego. Jej prace zdecydowanie nie relaksują, nie prowokują, nie wytyczają nowych horyzontów. Cóż więc przemawia w ich obronie? Po pierwsze fakt, że stanowią ważne świadectwo pewnego fragmentu historii sztuki pierwszej połowy XX w., a twórczość Kollwitz omawiają wszystkie leksykony i słowniki współczesnej sztuki.<br><br>Po drugie, ich autentyczność, wewnętrzny żar, szczerość i siła osobistej wypowiedzi. Artystka straciła syna w pierwszej wojnie światowej, a wnuka - w drugiej. Trudno więc wątpić w szczerość