taka jest niekorzystna dla rozwoju polskiej pedagogiki, to z pewnością nie przede wszystkim dlatego, że poszczególne ośrodki nierzadko powtarzają tę samą tematykę badawczą, choć zjawiska tego, ostatnio występującego coraz częściej, nie można zaliczyć do korzystnych. Szkodliwość tak daleko posuniętej dezintegracji badań pedagogicznych w Polsce zaznacza się w trojakiego rodzaju następstwach.<br>Po pierwsze, taki stan rzeczy prowadzi przede wszystkim do tego, że na mapie pilnych problemów badawczych powstają białe plamy oznaczające ich niepodjęcie przez nikogo. Jest to nieuchronna konsekwencja każdej dezintegracji. Ośrodki bowiem planują problematykę badawczą, według własnych możliwości, a nie według społecznych potrzeb. Jest to z pewnością jedna z głównych przyczyn nienadążania