z nadzwyczajnego letargu, stanu zawieszenia, i zaczęło poszukiwać sprawcy haniebnej oniriady. Nagle przede mną pojawiła się gęsta zasłona z mgły, podobna do niebiańskiej kotary wiszącej na złotych zaczepach gdzieś wysoko w powietrzu. Wiedziałem, że po tamtej stronie będę bezpieczny, uwolnię się od ciągle wzbierającego tłumu. Wszyscy doskonale znali to miejsce. Podróżowali tam od lat, przychodzili na spacery, umawiali się na randki, organizowali wielopokoleniowe wyprawy, ale gdy tylko nadchodziła pora powzięcia decyzji i trzeba było po prostu przekroczyć próg, zatrzymywali się przed nim, jakby to był lity mur, i zdezorientowani, wściekli wracali do swoich pustych, zimnych mieszkań. <br>Bez ociągania przekroczyłem zasłonę i